Het spijt me, Wilson. Wilson, het spijt me! Het spijt me!

Er zijn van die films die het eens anders proberen dan anders, en waarvan de producenten kunnen denk, zouden we dit wel moeten doen. Zou je 80 minuten lang naar 1 acteur kunnen kijken die ook nog eens niet al te veel zegt, zou je een film een jaar kunnen stoppen om de acteur 50 pond af te laten vallen en zou je tijdens een groot gedeelte van de film ook geen achtergrond muziek gebruik. Het lijkt bijna niet te kunnen, maar toch gaven de producten het groene licht aan de film "Cast Away" van regisseur Robert Zemeckis.
FedEx medewerker Chuck Noland ( Tom Hanks ) strand op een onbewoond eiland nadat zijn vliegtuig is neergestort. Ver weg van enig menselijk contact moet hij de strijd aan met zichzelf en wordt hij mentaal, fysiek en emotioneel getest om te overleven.
Het maken van deze film heeft aardig wat tijd gekost. Na het opnemen van het eerste gedeelte ( voor de crash en de eerste tijd op het eiland ), werd de productie een jaar stil gezet zodat Hanks kon afvallen, zijn haar kon laten groeien en hij sloot zich af van mensen om ook zijn isolement te voelen. Zemeckis nam in die tijd nog even een andere film, 'What Lies Beneath' op om daarna de rest van de film op te nemen. Hanks is van een zeer hoog niveau in deze film en dat zorgt ervoor dat je blijft kijken en meevoelen met Chuck. Vooral de scenes waarin hij gesprekken en zelfs ruzies voert met een volleybal die hij Wilson noemt en die in de film zijn enige aanspraak is zijn geweldig om naar te kijken. Het leverde hem ook niet voor niets zijn vijfde Oscar nominatie op.