In de jaren 60 zien we Hazes als kind ( Matheu Hinzen ) die zingend op de markt ontdekt wordt door Johnny Kraaijkamp ( Marcel Hensema ) maar gebukt gaat onder zijn alcoholistische en agressieve vader ( Raymond Thiry ). In de jaren 80 ontmoet hij producent Tim Griek ( Fedja van Huet ) en samen maken ze vele zeer succesvolle platen met als hoogtepunt een optreden in het concertgebouw. In 2004 zien we de laatste weken van Hazes in zijn voorbereiding op zijn afscheidsconcert, zwaar afgetakeld, met een vergrote lever, diabetes, een alcoholverslaving en vergevorderde doofheid waarbij zijn vrouw Rachel ( Hadewych Minis ) er alles aan doet om hem er doorheen te slepen.
Fischer laat in de film pas echt zien dat hij in de huid van Hazes is gekropen, in sommige scenes denk je bijna naar archiefmateriaal te kijken. De combinatie van de 3 verschillende tijdsperioden is door Koopal sterk in beeld gebracht en wordt goed afgewisseld.
De film werd in totaal 8 keer genomineerd voor een gouden kalf en ging er uiteindelijk met 3 vandoor, waaronder beste bijrol voor Thiry en voor Minis en een zeer terechte beste mannelijke hoofdrol voor Martijn Fischer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten